Web Toolbar by Wibiya Κασιδιάρης: Η ιστορία θα ήταν διαφορετική αν η Χούντα εκτελούσε τον Ανδρέα | Students ONair
, ,

Κασιδιάρης: Η ιστορία θα ήταν διαφορετική αν η Χούντα εκτελούσε τον Ανδρέα




Η κάλπη της 6ης Μαϊου ανέδειξε 21 βουλευτές της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τον Νίκο Μιχαλολιάκο, που ίσως συμμετάσχει στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κάρολο Παπούλια, έναν έμπιστο συνεργάτη του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο όμως ορισμένοι Χρυσαυγίτες ίσως προτιμούσαν να είχε εκτελέσει η Χούντα!
Αυτό προκύπτει εμμέσως πλην σαφώς από άρθρο του εκπρόσωπου Τύπου της Χρυσής Αυγής, Νίκου Κασιδιάρη, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του κόμματος λίγες μέρες μόνο πριν εκλεγεί στη Βουλή, επ' ευκαιρίας της επετείου της «Επαναστάσεως» - έτσι προτιμούν να αποκαλούν την Χούντα οι Χρυσαυγίτες.
Στο συγκεκριμένο άρθρο [σημ: το ιστολόγιο βγήκε εκτός λειτουργίας λίγη ώρα μετά τη δημοσίευση του άρθρου] που φέρνει ξανά στην επικαιρότητα σήμερα το iefimerida.gr, ο νεοεκλεγείς βουλευτής, «ακτιβιστής» και συγγραφέας Ηλίας Κασιδιάρης βάζει τίτλο «Ας μιλήσουμε για δικτατορία, τον καιρό της πτώσης μίας κατ’ επίφαση δημοκρατίας…»,  και αναφέρει επί λέξη: «Σήμερα που ο λαός κατάλαβε απόλυτα την απάτη της ψευτοδημοκρατίας τους, πληθαίνουν διαρκώς οι φωνές που εξυμνούν το Καθεστώς της 21ης Απριλίου».
Ωστόσο λίγη ώρα μετά το δημοσίευμα του iefimerida.gr η επίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής «έπεσε». Όπως εξηγεί το wordpress, το σάιτ «παραβίαζε τους όρους της λειτουργίας».
Στη συνέχεια αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο οι πραξικοπηματίες κατέλυσαν την Δημοκρατία, κινούμενοι -όπως λέει- «βάσει ενός άρτιου σχεδίου» για να καταλάβουν την Αθήνα και να «εξουδετερώσουν» προσωπικότητες της πολιτικής ζωής. «Ένας από τους κύριους στόχους εκείνης της νύχτας», μας θυμίζει, «ήταν φυσικά και ο Ανδρέας Παπανδρέου» για τον οποίο όπως γράφει η ιθύνουσα ομάδα των πραξικοπηματιών είχε συζητήσει «ακόμη και τη δολοφονία του, καθώς και τη μετέπειτα απόδοσή της σε ανεύθυνους». Πρόκειται, μας πληροφορεί ο κύριος Κασιδιάρης που καλείται σε λίγες μέρες να ορκιστεί πίστη στη Δημοκρατία που τον εξέλεξε, για πρόταση που υποστηρίχθηκε από τον Συνταγματάρχη Ιωάννη Λαδά, ο  οποίος είπε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έπρεπε να δολοφονηθεί, διαφορετικά «οι Αμερικανοί θα πίεζαν άμεσα για την απελευθέρωσή του».
Η προτεινόμενη δολοφονία του μετέπειτα ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, και ως γνωστόν στενού φίλου του Κάρολου Παπούλια, δεν προχώρησε καθώς «διαφώνησε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε εκλεγεί παμψηφεί Αρχηγός του Επαναστατικού συμβουλίου». Και ο κύριος Ηλίας Κασιδιάρης καταλήγει: «Προφανώς η νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας θα ήταν διαφορετική εάν είχε εισακουσθεί ο Λαδάς. Το βέβαιο είναι πως είχε απόλυτο δίκιο ως προς το... τεράστιο ενδιαφέρον των Αμερικανών για τον «αντιαμερικανό» Ανδρέα Παπανδρέου.»
Είναι προφανές από τα γραφόμενα του κ. Κασιδιάρη, που είναι ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Νίκου Μιχαλολιάκου, ότι ορισμένοι -αν όχι όλοι- από τους Χρυσαυγίτες δεν έχουν κανέναν απολύτως σεβασμό στην Δημοκρατία. Ο ίδιος ο τίτλος του άρθρου του δηλώνει ακριβώς αυτό.
Μέχρι εδώ, δεν υπάρχει τίποτε... μεμπτό καθώς η Δημοκρατία δίνει στον καθένα το δικαίωμα να έχει την άποψή του, ακόμα κι αν είναι αντίθετη με τις αρχές της ίδιας της Δημοκρατίας. Ωστόσο, μπροστά στην αποτυχία των διερευνητικών εντολών και το ενδεχόμενο να συγκαλέσει ο Κάρολος Παπούλιας συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας, εγείρεται το ερώτημα τι θα πράξει με τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής.
Οπως ανέφερε και χτες το iefimerida.gr, το θέμα αυτό «ανάβει φωτιές» στο Προεδρικό Μέγαρο. Πως θα δεχτεί ο Πρόεδρος στο ίδιο τραπέζι έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται σαν φυρερίσκος, αντιμετωπίζει τα στελέχη του ως στρατό που δίνουν μάχες στα πεζοδρόμια, «θεωρεί» αντισυνταγματάρχες τους βουλευτές του και απαιτεί να στέκονται οι δημοσιογράφοι προσοχή όταν εισέρχεται στην αίθουσα;  Και πως θα τον υποδεχτεί, αν συνοδεύεται -όπως συνηθίζεται- από τον εκπρόσωπο Τύπου της Χρυσής Αυγής, που ευφορεί στην προοπτική να είχε δολοφονηθεί ο πρόεδρος του κόμματος που υπηρέτησε με συνέπεια επί τόσα χρόνια και τον ανέδειξε τελικά στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας;
Το δίλημμα που αντιμετωπίζει ο Κάρολος Παπούλιας είναι πολύ μεγάλο. Από τη μία πλευρά το Σύνταγμα του επιτρέπει να καλέσει στο Προεδρικό όποιους πολιτικούς αρχηγούς θέλει ο ίδιος. Εκμεταλλευόμενος το γράμμα και το πνεύμα του καταστατικού χάρτη της χώρας μπορεί να μην στείλει πρόσκληση στον αρχηγό της Χρυσής Αυγής, θεωρώντας ίσως ότι η παρουσία, η ακραία ρητορική και οι πρακτικές του μπορεί να τινάξουν στον αέρα την τελευταία ευκαιρία της χώρας να αποκτήσει κυβέρνηση. Από την άλλη όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο τυχόν αποκλεισμός του ηγέτη της Χρυσής Αυγής μπορει να φέρει τον εγγυητή του Πολιτεύματος αντιμέτωπο με τους 400.000 και πλέον ψηφοφόρους που έστειλαν στη Βουλή τα λεβεντόπαιδα του Νίκου Μιχαλολιάκου. Πιθανώς, ένας τέτοιος αποκλεισμός μπορεί να ρίξει ακόμα περισσότερο νερό στον ακροδεξιό μύλο της Χρυσής Αυγής, η οποία αναζητά ευκαιρίες για να αποπροσανατολίσει ακόμα πιο πολλούς πολίτες που αγανακτισμένοι από την οικονομική κατάσταση της χώρας φτάνουν στο σημείο να δίνουν δύναμη στους ακροδεξιούς «ακτιβιστές» που κάθε άλλο παρά σέβονται την Δημοκρατία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Κάρολος Παπούλιας έχει να λύσει έναν δύσκολο γρίφο...
Για την ιστορία, παραθέτουμε ολόκληρο το κείμενο του Ηλία Κασιδιάρη:
Ας μιλήσουμε για δικτατορία, τον καιρό της πτώσης μίας κατ' επίφαση δημοκρατίας...
Το Στρατιωτικό Κίνημα της 21ης Απριλίου 1967 Έχουμε δικαίωμα να ομιλούμε περί του Στρατιωτικού Κινήματος της 21ης Απριλίου 1967 στις μέρες μας; Παλαιότερα, πολλοί επέμεναν πως δεν πρέπει να αγγίζουμε το εν λόγω θέμα, ιδίως αν θέλουμε να κάνουμε... υψηλή πολιτική και να καθιερωθούμε εντός του κοινοβουλευτικού τόξου. Σήμερα που ο λαός κατάλαβε απόλυτα την απάτη της ψευτοδημοκρατίας τους, πληθαίνουν διαρκώς οι φωνές που εξυμνούν το Καθεστώς της 21ης Απριλίου. Γι' αυτό και μόνο το λόγο και προς χάριν της αλήθειας, οφείλουμε μία διεξοδικότερη αναφορά σε αυτό το μείζον εθνικό και ιστορικό θέμα.
Ώρα Κρούσης του Στρατιωτικού Κινήματος είχε οριστεί η 2α πρωινή. Δυνάμεις των Τεθωρακισμένων, των Καταδρομών, της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας, αλλά και σπουδαστές της Σχολής Ευελπίδων κινήθηκαν συντονισμένα και βάσει ενός άρτιου σχεδίου κατέλαβαν όλα τα νευραλγικά σημεία της πρωτεύουσας. Η ακρίβεια με την οποία εκτελέστηκε η ενέργεια ήταν τέτοια, που η επιχείρηση αποτέλεσε αντικείμενο διδασκαλίας σε αρκετές στρατιωτικές ακαδημίες διεθνώς. Στις 2.30 το Πεντάγωνο κατελήφθη από την Β' Μοίρα Καταδρομών. Αμέσως μετά κατελήφθη η ΑΣΔΕΝ και εκτελέστηκε το Σχέδιο «Προμηθεύς». Νέκρωσαν όλες οι επικοινωνίες του Στρατού Ξηράς, της αστυνομίας, των ανακτόρων και των ξένων πρεσβειών. Την ίδια ώρα, άρματα μάχης περικύκλωσαν την αμερικανική βάση του Ελληνικού, όπου βρίσκονταν αποθηκευμένες 7.000 πυρηνικές κεφαλές. Επρόκειτο για μία 100% επιθετική ενέργεια κατά των Η.Π.Α., που στην κυριολεξία τα είχαν χαμένα και πιάστηκαν στον ύπνο εκείνες τις κρίσιμες ώρες. Αυτό και μόνο το γεγονός αρκεί για να διαγράψει όλες τις γελοιότητες περί «ξενοκίνητου πραξικοπήματος».
Βασικότατο ρόλο στην επιτυχία του Κινήματος έπαιξαν οι Ομάδες Προληπτικής Εξουδετερώσεως Προσωπικοτήτων. Αυτές αποτελούνταν κυρίως από άνδρες της Ε.Σ.Α. και από Αξιωματικούς των Καταδρομών. Την ώρα Κρούσης βρίσκονταν στις εισόδους των κατοικιών των «επιφανέστερων» παλαιών πολιτικών, επέδραμαν ακαριαία, εξουδετέρωσαν αναίμακτα τις φρουρές, συνέλαβαν και οδήγησαν τους κρατουμένους στο στρατόπεδο στο Γουδί. Ένας από τους κύριους στόχους εκείνης της νύχτας ήταν φυσικά και ο Ανδρέας Παπανδρέου, για τον οποίο μάλιστα είχε γίνει ολόκληρη συζήτηση σε ένα από τα «προεπαναστατικά» συμβούλια της ιθύνουσας ομάδας. Πιο συγκεκριμένα, είχε προταθεί ακόμη και η δολοφονία του, καθώς και η μετέπειτα απόδοσή της σε ανεύθυνους. Την άποψη αυτή υποστήριξε ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, λέγοντας ότι αν ο Ανδρέας παρέμενε ζωντανός, οι Αμερικανοί θα πίεζαν άμεσα για την απελευθέρωσή του. Διαφώνησε όμως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε εκλεγεί παμψηφεί Αρχηγός του Επαναστατικού συμβουλίου και τελικώς επέβαλε την άποψή του. Προφανώς η νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας θα ήταν διαφορετική εάν είχε εισακουσθεί ο Λαδάς. Το βέβαιο είναι πως είχε απόλυτο δίκιο ως προς το... τεράστιο ενδιαφέρον των Αμερικανών για τον «αντιαμερικανό» Ανδρέα Παπανδρέου.
Μεγαλύτερη σημασία από τον τρόπο επιβολής του Στρατιωτικού Καθεστώτος έχουν τα αίτια, οι αφορμές και τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση του. Βασικότερο ρόλο στις εξελίξεις έπαιξε η διαχρονική επεκτατική πολιτική των αμερικανοσιωνιστών, που επιθυμούσαν διακαώς την απόλυτη κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο. Αμερικανοί και εβραίοι έπρεπε πάση θυσία να πατήσουν πόδι στην Κύπρο. Η τουρκική κατοχή στη νήσο περιόρισε δραματικά το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού και χάρισε τεράστια γεωπολιτικά πλεονεκτήματα στις μεγάλες δυνάμεις. Πρωταρχική σημασία έπαιξε επίσης η προσωπική άρνηση του Γεώργιου Παπαδόπουλου να διευκολύνει την αμερικανική επέμβαση στον «Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ» (Οκτώβριος 1973), όταν οι ισραηλινές δυνάμεις αντιμετώπισαν την κοινή και συντονισμένη επίθεση των Αράβων της Αιγύπτου και της Συρίας. Σε ένα άλλο επίπεδο, το καθεστώς της 21ης Απριλίου χτυπήθηκε, όταν ξεκίνησε να εκμεταλλεύεται τον ελληνικό ορυκτό πλούτο. Προσωπικά, έχω τονίσει επανειλημμένως – όσες φορές μου δόθηκε δημόσιο βήμα – πως τον Παπαδόπουλο τον έριξαν οι αμερικανοί, όταν ξεκίνησε γεωτρήσεις στο βόρειο Αιγαίο. Πολλοί σύγχρονοι φωστήρες μειώνουν αυτό το τεράστιας εθνικής σημασίας γεγονός, λέγοντας πως επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό. Παραλείπουν να πουν ότι το κοίτασμα του Πρίνου δίνει ακόμα πετρέλαιο και πως τα σχέδια του καθεστώτος προέβλεπαν επέκταση των γεωτρήσεων σε όλα τα πιθανά ενεργοφόρα πεδία του ελληνικού αρχιπελάγους.
Τα γεγονότα αυτά, πέρα από την τεράστια ιστορική τους αξία, σχετίζονται άμεσα και με τα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδος. Η οικονομική μας κρίση, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, όλες οι τραγικές και εθνοκτόνες εξελίξεις που οδήγησαν τη χώρα στο έσχατο σημείο παρακμής, έχουν μία κοινή ρίζα: την τεράστια γεωπολιτική αξία του ζωτικού χώρου του Ελληνισμού. Ο ορυκτός μας πλούτος, οι ανεξερεύνητες ακόμη πλουτοπαραγωγικές πηγές της ελληνικής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, το τεράστιο στρατηγικό βάθος του ενιαίου χώρου Ελλάδος-Κύπρου είναι παράγοντες ικανοί να μετατρέψουν τη χώρα μας σε κεντρική δύναμη, σε έναν από τα πλέον νευραλγικά σημεία του πλανήτη. Απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, οι ξένες δυνάμεις επιβάλλουν δοτές κυβερνήσεις και έμμισθους υπαλλήλους τους στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος και υποτάσσουν αναίμακτα το λαό μας. Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της Χρυσής Αυγής είναι η μόνη αξιόπιστη πολιτική δύναμη, που μπορεί να αντισταθεί στα ανθελληνικά τους σχέδια.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ